البته برخی از این سوییچهای فشار، طراحی ویژهای داشته و از قطعات اضافی مختلفی در مقایسه با سایر سوییچها برخوردارند. در این مقاله به بررسی اجزای اصلی سوییچهای فشار مکانیکی میپردازیم.
مهمترین اجزای پرشر سوییچ هوا (شامل دیافراگمی، لوله بوردون، پیستونی و تفاضلی) عبارتند از:
- پایانهها: محل اتصال مدار کنترل
- پورت فرایند یا ورودی (Inlet Port): اتصال مجموعه سوییچ فشار به واحد فرآیند
- دیافراگم، مهرومومها و اورینگ: محافظت از بخشهای مختلف سوییچ در برابر سیال
- کنتاکتها: از بخشهای رسانای سوییچ و مورد استفاده برای خاموش و روشن کردن مدار هستند.
- دیفرانسیل: مورد استفاده برای افزایش یا کم کردن محدوده فشار عملیاتی سوییچ
- فنر: مقابله با نیروی سیال و فعال کردن سوییچ با کاهش و افزایش قدرت سیال
- غلاف سوییچ: محافظت از سوییچ و دیگر بخشهای داخلی در برابر محیط بیرونی
- پیچ تنظیم نقطه تنظیم: مورد استفاده برای افزایش یا کاهش فشار فعالسازی
- عنصر سنجش فشار: از قسمتهای اصلی کلید و مسئول فعال کردن سوییچ از فشار سیال به صورت مکانیکی
در ادامه به توضیح مختصری از برخی از این اجزا میپردازیم:
- عنصر سنجش فشار: قلب پرشر سوییچ هوا محسوب میشود و با توجه به نوع سوییچ فشار از اجزای مختلفی مانند دیافراگم، لوله بوردون یا پیستون تشکیل شده است. این عنصر با توجه به تغییرات فشار سیال، جابجا میشود و این جابجایی به فعال شدن مکانیزم سوییچ و تغییر وضعیت کنتاکتها منجر میشود.
- کنتاکتها: وظیفه قطع و وصل جریان الکتریکی در مدار را بر عهده دارند. با تغییر وضعیت عنصر سنجش فشار، کنتاکتها باز یا بسته شده و سیگنال مورد نظر به مدار ارسال میشود.
- دیفرانسیل: در برخی از سوییچهای فشار، از دیفرانسیل برای تنظیم محدوده هیسترزیس استفاده میشود. هیسترزیس به معنی اختلاف بین نقطه تنظیم روشن شدن و خاموش شدن سوییچ است.
- تنظیم نقطه تنظیم: با استفاده از پیچ تنظیم نقطه تنظیم میتوان فشار مورد نظر برای فعال شدن سوییچ را تنظیم کرد.
علاوه بر اجزای ذکر شده در بالا، سوییچهای فشار ممکن است از اجزای دیگری مانند نشانگر، شیر اطمینان، کلید ریست و ... نیز نیز برخوردار باشند.
آشنایی با اجزای سوییچ فشار به شما کمک میکند تا عملکرد این دستگاه را به درستی درک کرده و در انتخاب و استفاده از آن دقت بیشتری داشته باشید